Andrzej Kłonkowski
profesor nauk chemicznych UG


Absolwent wydziału chemicznego Politechniki Gdańskiej. Wybitny specjalista w dziedzinie chemii ciała stałego. Zajmuje stanowisko profesora zwyczajnego na Wydziale Chemii Uniwersytetu Gdańskiego. Stypendysta Fundacji Alexandra von Humboldta i Szwajcarskiej Fundacji Narodowej.
Współpracuje naukowo z uniwersytetami w Jenie, Lund, Wilnie, Tubingen i Stuttgarcie. Jest członkiem komitetów redakcyjnych czasopism Materials Science i Chemija, przedstawicielem Polski w Congress on Glass, Group F16, członkiem organizacji naukowych American Chemical Society, prezesem oddziału polskiego Societas Humboldtiana Polonorum. Jest organizatorem międzynarodowych konferencji naukowych, kierownikiem wielu projektów badawczych.

Bolesław Klecha
(1917 – 2014)
major lotnictwa


Absolwent naszego gimnazjum z 1937 r. W roku 1939, będąc kadetem SPL w Dęblinie otrzymuje promocję na pilota liniowego w eskadrze rozpoznawczej. Po wybuchu wojny przelatuje do Bukaresztu i płynie okrętem do Bejrutu, następnie do Eastchurch, gdzie znajdowała się baza RAFu. Walczy jako pilot 300 Dywizjonu Bombowego, przeprowadza samoloty przez Atlantyk, odbywa wiele lotów na kontynencie amerykańskim w 231 Dywizji RAFu.
Dnia 25.11.1941 r. podczas 10 lotu, w czasie bombardowania Hamburga zostaje ostrzelany i zmuszony do lądowania. Uratował wraz z drugim pilotem całą załogę. Wódz Naczelny W. Sikorski dekretem z dn. 13.01.1942 w uznaniu wybitnych czynów wojennych zaliczył por. Bolesława Klechę w Poczet Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari, nadając Mu odznakę Krzyża Srebrnego tego orderu. Pochowany na cmentarzu w Macclesfield, Anglia.

Józef Jeka
(1917 - 1958)
major, pilot myśliwski Polskich Sił Powietrznych


Absolwent z 1937 r. Urodzony 06.04.1917 w Tupadłach. We wrześniu 1939 r. walczy w 141 eskadrze myśliwskiej IV Pułku Lotniczego Toruńskiego. Po zakończeniu działań lotniczych nad terenem Polski internowany w Rumunii. Z obozu internowania przedostaje się do Francji i Anglii, gdzie po szkoleniu w obozie lotniczym w Eastchurch lata w dywizjonach bojowych (238, 306, 316, 308). Jako pilot myśliwski uzyskuje tytuł Asa Myśliwskiego oznaczający, że zestrzelił ponad 5 samolotów. Od 1950 roku współpracuje z wywiadem brytyjskim i amerykańskim. Ginie jako pilot samolotu B-26-B w Indonezji. Pochowany na cmentarzu wojennym lotników w Nework-upon-Trent. Za służbę w obronie ojczyzny odznaczony Orderem Virituti Militari, 4-krotnie Krzyżem Walecznych oraz wieloma innymi odznaczeniami polskimi i brytyjskimi.

Alfons Kawski
(1927 – 2011)
profesor zwyczajny, doktor habilitowany


Po zdaniu matury w 1948 r. podjął studia na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu. W 1952 r. uzyskał stopień magistra fizyki. Stopnie naukowe doktora nauk matematyczno-fizycznych i doktora habilitowanego (1960 i 1964) na tym samym uniwersytecie. Tytuły profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego otrzymał w latach 1974 i 1979.
Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 300 publikacji z dziedziny optyki molekularnej, głównie zjawisk luminescencyjnych w roztworach ciekłych i sztywnych. Uzyskał międzynarodowe uznanie i autorytet wysokiej klasy specjalisty w dziedzinie luminescencji.
Członek wielu towarzystw naukowych w kraju i za granicą, od 1995 r członek Nowojorskiej Akademii Nauk. W 2003 roku wybrany przez Amerykański Instytut Biograficzny w skład badawczej rady doradców.

Stanisław Ilnicki
pułkownik profesor nadzwyczajny doktor habilitowany nauk medycznych


Absolwent z 1959 r. Ukończył jako prymus, cum eximia laude, Wydział Lekarski Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Odbywał staże zagraniczne w Szwecji, Niemczech, Holandii i USA.
Od 1968 r. pracownik naukowo-dydaktyczny Centralnego Szpitala Klinicznego Wojskowego Instytutu Medycznego, "Na Szaserów", w Warszawie. Organizator i kierownik Kliniki Psychiatrii i Stresu Bojowego tamże.
Autor licznych prac z dziedziny psychiatrii wojskowej, sądowej oraz historii medycyny. Konsultant Wojskowej Służby Zdrowia w dziedzinie psychiatrii. Członek władz Polskiego Towarzystwa Psychiatrii Sądowej i Polskiego Towarzystwa Badań nad Stresem Traumatycznym.
W 2010 r. uhonorowany "Buzdyganem", prestiżową nagrodą tygodnika "Polska Zbrojna", za to, "że uczynił z kliniki dla poszkodowanych żołnierzy spokojną przystań, w której nie tylko się uśmiechają, lecz zaczynają się śmiać całą gębą, a ich problemy psychiczne nie są już dziś tematem wstydliwym".